گذاشت ثلث مال به فرض به او تعلَّق مىگيرد و باقى به ردّ ، بدليل روايت ابى الصّباح و زيد شحّام از امام صادق عليه السّلام [ كه تحت رقم 5698 خواهد آمد ] » . و بايد دانست آنچه صدوق عليه الرّحمة - گفته است مبتنى بر آنست كه زمان حضور امام معصوم مراد باشد و حال آنكه اين دو خبر كه وى بدان تمسّك جسته است هيچ يك مقيّد بحضور و ظهور نيست ، و بعض علماء هم جمع ميان اين دو دسته روايات را به اين كرده‌اند كه امام خود براى توسعه بمادر بخشيده است و اين جمع چنان كه ديده مىشود بسيار از صواب دور است » .
5695 - و أبو الجوزاء ، از حسين بن علوان ، از عمرو بن خالد ، از زيد بن علىّ ، از پدرش ، از جدّش روايت كرده است از علىّ - عليهم السّلام - در بارهء مردى كه زن خود را متّهم سازد ، و پس از آن به سفر رود ، چون از سفر باز آيد آن زن وفات يافته باشد . امام عليه السّلام فرمود : در اين صورت به او اختيار ميدهند كه يكى از دو كار را برگزيدن : اگر بخواهى گناه را به خود بخر ، تا حدّ قذف بر تو اجراء گردد و ميراث به تو داده شود ، و اگر بخواهى در قول خود پابرجا بمان ، و با نزديكترين خويشاوند آن زن ملاعنه كن ، و در اين صورت ميراثى براى تو نيست .
شرح : « ابو الجوزاء كنيهء منبّه بن عبد الله تميمى است ، و او صحيح الحديث و مورد اعتماد است و طريق مؤلَّف به او نيز صحيح است ، و اما حسين بن علوان عامّى مذهب و موثّق است ، و اما عمرو بن خالد ابو خالد واسطى توثيق نشده و داراى كتاب بزرگيست و عامّى مذهب است » .
5696 - و منصور بن حازم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود : علىّ عليه السّلام ميفرمود : چون ابن ملاعنه بميرد ، و برادرانى بجاى گذارد ، مال

234