رسول خدا صلَّى الله عليه و آله قبل از افراز ملك حكم به شفعه كرده است ( يعنى پس از تفكيك حقّ شفعه ساقط مىشود و اين در صورتيست كه ملك قابل انقسام و افراز باشد ) .
3368 - عقبة بن خالد از امام صادق عليه السّلام نقل كرد كه فرمود : رسول خدا صلَّى الله عليه و آله در مورد اراضى و ساختمانها ميان شركاء حكم به شفعه كرد ، و فرمود : نه زيان ديدن و نه زيان رسانيدن .
شرح : « فرق ضرر و ضرار آنست كه ضرر فعل واحد است و ضرار ما بين دو نفر ، يعنى يكى به ديگرى به عنوان مجازات ضررى كه زده ، ضرر رساند حتّى اگر نفعى هم از آن ضرر نبيند ، و اضرار فعل متعدّى است يعنى به ديگرى ضرر رساندن » .
3369 - و نيز امام صادق عليه السّلام فرمود : وقتى كه ملك افراز شد و حدودش به تفكيك معيّن گرديد ديگر حقّ شفعه معنى ندارد [ و حقّ شفعه براى آن دو شريك ثابت است كه هنوز ملكشان قسمت نشده باشد . ] 3370 - سكونى از امام صادق از پدرش عليهما السّلام نقل كرده كه فرمود :
على عليه السّلام فرموده است كه شفعه به عدد شركاء است .
مترجم گويد : « مراد امام عليه السّلام آنست كه هر يك از شركاء استحقاق اين حقّ را جداگانه دارد ، و ظاهر اين خبر و خبر عقبة بن خالد اين است كه شفعه

96