صاحبانشان .
( اينها در موارديست كه جاى سوء ظن باشد و إلَّا در عدم سوء ظن و بودن يقين براستى آنها مىتوان ترتيب اثر داد ) و شهادت شريك بر له شريكش ، و شخص متهم و شاگرد يا نوكر نسبت به استاد يا اربابش ، و شهادت ميگسار و شطرنج باز و نرد باز و شهادت هر كس كه با نوعى قمار سر و كار دارد . پس هيچ يك از اينها شهادتشان مورد قبول نيست چون مورد ترديد هستند .
3283 - على بن اسباط از محمّد بن الصلت روايت كرده است كه گفت : از حضرت رضا عليه السلام سؤال كردم : چند تن رفيق و همراه بودند كه دزد قافله آنها را زد ، و دزدان دستگير شدند ، پس پاره اى از آنها بر له پاره اى ديگر ، شهادت داد ( يعنى اهل قافله ) ، امام عليه السّلام فرمود : اين شهادت پذيرفته نخواهد بود مگر اينكه از خود دزدها نيز اقرار گيرند ، يا اينكه غير اهل قافله شهادت بر مال يكى از اهل قافله دهد يعنى بگويد فلان مال از آن فلان كس است كه مورد سرقت واقع شده است .
3284 - حسن بن محبوب از علاء ، از محمد بن مسلم از امام باقر عليه السّلام روايت كرد كه فرمود : شهادت بندهء مسلمان در مورد شخص آزاد مسلمان پذيرفته است . مؤلَّف كتاب گويد : مراد از خبر آنست كه بندهء مسلمان شهادتش در بارهء

53