اوّل وقت در جماعت نمازهاى پنجگانه ببينند و جز در مواقع عذر ، او را از نماز غايب نبينند ، و چون مداومت و حضور وى به نمازهاى پنجگانه در جماعت ديده شد ، وقتى از حال او از همگنان و هم محلَّىهايش پرسيده شود خواهند گفت : ما جز خير و خوبى و صلاح از وى سراغ نداريم ، همه وقت مواظب نماز و مراقب اوقات آن است و در مسجد حضور دارد ، اين چيزها موجب مىشود كه شهادت و عدالتش ميان مسلمانان جايز و ثابت باشد ، و اين براى آنست كه نماز خود ساترى است از زشتكاريها و عيبها و كفّارهء گناهان و بزهكاريهاست ، آخر چگونه كسى مىتواند شهادت دهد به نماز خواندن كسى كه به مسجد و جماعت حاضر نمىشود و حضور و شركت در جماعت مسلمانان را متعهّد نيست ، و اساسا نماز جماعت براى اين آمده تا نماز خوان از تارك الصّلاة معلوم باشد و آنكه مراقب اوقات نمازش هست از آنكه نمازش را ضايع و در غير وقت مىخواند معلوم و جدا بشود و چنانچه اين نبود از كجا مىشد كسى بصلاح و خوبى ديگرى شهادت دهد زيرا آنكه نماز با مسلمانان نمىخواند چه خير و خوبى در اوست ، آرى رسول خدا وقتى تصميم گرفت كه بر سر كسانى كه به نماز جماعت حاضر نمىشدند خانه شان را آتش زند ، با اينكه در ميان آنها كسانى بودند كه نماز مىخواندند امّا فرادى و در خانهء خود ، از آنها قبول نمىكرد ، چگونه پذيرفته شود عدالت يا شهادت

51