در بر داشت تباه ساخت ) و ممكن است حمل بر تفريط مرتهن شود چنان كه در خبر رقم 4102 گذشت » .
4116 - أبان بن عثمان گويد : امام صادق عليه السّلام فرمود : اگر راهن و مرتهن در مورد رهن اختلاف كنند و يكى از آنها يعنى مرتهن بگويد : مال را به هزار درهم رهن دادم و ديگرى بگويد : به صد درهم داده اى بايد از آن كس كه مدّعى است به هزار درهم بوده بيّنه و شاهد خواست و اگر بيّنه نداشت ، ديگرى يعنى آنكه مدّعى است كه صد درهم بوده است ، سوگند ياد كند ( و طبق آن عمل شود ) ، و چنانچه عين مرهونه قيمتش كمتر يا بيشتر از پولى است كه بابت گرو آنست و اختلاف كردند ، يكى مىگويد : اين رهن بوده و دهنده ادّعا مىكند وديعه بوده ، پس بايد آن كس كه گويد وديعه است اقامهء بيّنه كند و چنانچه بيّنه نداشت ديگرى قسم ياد كند كه اين رهن است .
شرح : « در كافى أبان بواسطه ابن أبى يعفور اين خبر را روايت كرده است و بر دو امر دلالت دارد . 1 - در اختلاف كم و زياد مبلغ ، مرتهن بايد اقامهء بيّنه كند و إلَّا راهن سوگند ياد كند ، 2 - در اختلاف اصل عمل كه آيا وديعه بوده يا رهن و مالك مىگويد : وديعه است و مرتهن مىگويد : رهن است ، اگر مالك اقامهء بيّنه كند قول او پذيرفته خواهد بود ، و إلَّا قول متصرّف متاع با ياد كردن سوگند مورد قبول است » .
4117 - اسحاق بن عمّار گويد : از موسى بن جعفر عليهما السّلام پرسيدم :

429