4102 - علىّ بن حكم از أبان بن عثمان از امام صادق عليه السّلام نقل كرده كه در رهن فرمود : اگر گرويى در نزد طلبكار از بين رفت بدون اينكه او تقصير يا تعدّى كرده باشد ، طلب خود را از گرو دهنده مىستاند ، و اگر او موجب تلف شدن مال ( به سهل انگارى در حفظ و ضبط آن ) بود ، آن وقت ( قيمت مال گرويى و طلب را با يك ديگر مىسنجند و ) تفاضل قيمت را به يك ديگر مىپردازند .
4103 - و محمّد بن قيس از امام باقر عليه السّلام نقل كرد كه آن حضرت فرمود : چنانچه شخصى زمين با درآمد يا باغ بارورى را گرو گرفت ، ميوه و محصول آن را به حساب طلب خويش بياورد و مخارجى كه بر آن زمين هزينه مىكند به حساب بدهى صاحبش بگذارد ، و هر گاه طلب خود را تماما از اين راه وصل كرد زمين را به صاحبش بازگرداند .
4104 - سكونى از جعفر بن محمّد از پدرش عليهما السّلام روايت كرده كه فرمود : امير مؤمنان عليه السّلام در مورد اختلاف گرو دهنده و گروگيرنده ، كه راهن مىگويد : بفلان مبلغ گرو گذاردم و مرتهن مىگويد : به فلان مبلغ بيشتر ، فرموده است :
قول گروگيرنده را بايد تصديق كرد تا حدّى كه به قيمت رهن برسد نه بيشتر ، زيرا وى امين است ( يعنى گروگان را نزد او امانت نهاده‌اند ) .

422