ميّت مىكند . و هر كس با جماعتى به امامت نماز كند و جنب يا بدون وضو باشد بر او است كه نماز را اعاده كند ، و نمازگزارانى كه به او اقتدا كرده‌اند لازم نيست نمازشان را اعاده كنند ، و لازم هم نيست كه چنين امامى مأمومين را از وضع خود ( كه جنب بوده يا وضو نداشته يا علَّت ديگرى در او بوده ) آگاه سازد ، كه اگر چنين مسئوليتى مىداشت بىترديد هلاك مىشد .
راوى گويد : عرض كردم : ( اگر لازم مىبود كه امام وضع خود را به مأمومين اعلام نمايد ) آنگاه چه ميكرد با كسى كه بسوى خراسان عزيمت كرده ، و چه ميكرد با مأمومى كه اساسا او را نمىشناخت ؟ امام عليه السّلام فرمود : اين مسئوليتها از او برداشته شده و تكليفى ندارد .
1199 - حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود :
هر گاه پس از شروع نماز به جماعت ملحق شوى و امام يك ركعت يا بيشتر از نماز را خوانده باشد كه از تو فوت شده پس آنچه را درمىيابى اوّل نماز خود قرار ده ، و اوّل نماز خود را آخر نمازى كه دريافته اى قرار مده ( يعنى مثلا اگر در ركعت سوم به امام ملحق شدى و نماز چهار ركعتى بود دو ركعت آخر امام - سوم و چهارم - را دو ركعت اوّل خود قرار ده ، در اين صورت قراءتى كه امام در دو ركعت نخستين كرده بجاى قراءت تو نباشد بنا بر اين كافى نيست كه تسبيح بگوئى ، ولى اگر حمد و سوره بخوانى آخر نماز امام را اوّل نماز خود ساخته اى ) .
و كسى كه امام او را در جايى كه لازم است بايستد مىنشاند ( مثلا ركعت

70