ديگرى براى او ( در نامهء اعمالش يا به پايش ) منظور مىكنند ، در غير اين صورت ( وقتى قصد نماز نكرده است ) هرگز نبايد با ايشان داخل نماز شود ، ولى نماز آن جماعت درست است هر چند امام قصد نماز نكرده باشد .
شرح : « اين خبر بر اين دلالت دارد كه بطلان صلاة امام جماعت موجب بطلان نماز مأمومين نيست مادامى كه علم ببطلان نماز امام ندارند » .
1197 - على بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كرد :
هر گاه از امام حدثى سر بزند و او از نماز منصرف شود و كسى را براى امامت بجاى خود پيش نياندازد ، وضع و حال آن مأمومين چه خواهد بود ؟ امام فرمود : نماز آنان درست نيست مگر با امام ، پس بايد بعضى از ايشان بعضى ديگر را بعنوان امام جلو بفرستند و او باقيماندهء نماز را با ايشان بجا آورده و نماز را تمام كند ، در اين صورت نماز آنان تمام شده است .
1198 - حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه از آن حضرت سؤال كردند شخصى كه امامت قومى مىكند و يك ركعت نيز با ايشان خوانده آنگاه مرده است تكليف مأمومين چيست ؟ فرمود : شخص ديگرى از آن مأمومين را پيش ميدارند و بنا را بر آن ركعت خوانده شده ميگذارند و جنازهء امام متوفّى را پشت سرشان قرار ميدهند ، و هر كس جسد را هنگامى كه سرد شده دست بزند غسل مسّ

69