امام سجدتين را بجا آورد . و برخيزد و احتياط آنست كه تكبيرة الاحرام را تجديد كند و اين ركعت كه شروع كرده ركعت اوّل او محسوب است ، و اگر در حال سجده امام را درك كرد او نيز حكمش مانند حكم كسى است كه بعد از سر برداشتن امام از ركوع او را درك كرده است » .
1186 - امام صادق عليه السّلام فرمود : هر گاه با اهل تسنّن نماز كنى از قراءت كافى است چنان بخوانى كه در دل خود با خويشتن صحبت ميكنى . يعنى در كمال آهستگى .
و كسى كه پشت سر مخالف شيعيان يا اهل سنّت نماز مىكند ، و امام سورهء سجده را ميخواند و به سجده نمىرود مأموم خود در اثناى نماز ، با سر به نيّت سجده ايماء مىكند .
و وقتى امام مىگويد : « سمع الله لمن حمده » كسانى كه پشت سر او هستند ميگويند : « الحمد لله ربّ العالمين » و صداى خود را پائين مىآورند ( شايد به جهت تقيّه و شايد بدليل اينكه مطلوبست مأمومين همه ذكرها را آهسته بگويند ) و اگر با مخالفان شيعه يا با اهل سنّت نماز ميكرد ، بگويد « ربّنا لك الحمد » .
1187 - رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : هر كس امامت جمعى كند و خويشتن را به دعا مختصّ سازد و دعا براى خود كند و براى مأمومين نكند ، در حق آنان خيانت ورزيده است .
شرح : « اين خبر دلالت دارد بر اينكه امام بايد ادعيّه را به صيغه جمع بخواند و به انفراد دعا نكند » .

64