1188 - ابو بصير از امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود : دعائى را كه پشت سر امام بعنوان مأموم ميخوانى چنان مكن كه به گوش امام برسانى .
شرح : « يعنى سزاوار آن است كه امام آنچه ميخواند به گوش مأمومين رساند .
نه مأمومين آنچه كه اذكار و ادعيه مىخوانند ، به گوش امام برسانند » .
1189 - از أبى بكر بن أبى سمّال روايت كرده‌اند كه گفت : من پشت سر امام صادق عليه السّلام نماز صبح ميگزاردم ، هنگامى كه آن حضرت از قراءت ركعت دوم فراغت يافت به آواز بلند همچنان كه قراءت ميخواند اين دعا را خواند : « اللَّهم اغفر لنا و ارحمنا و عافنا و اعف عنّا في الدّنيا و الآخرة إنّك على كل شىء قدير » ( يعنى :
بار خدايا ، ما را بيامرز و از گناهانمان درگذر و بر ما رحمت فرما و ما را عافيت عطا فرما و گناهانمان را در دنيا و آخرت عفو فرما كه همانا تو بر هر چيز توانايى ) .
1190 - حفص بن بخترى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود : شايسته است كه امام پس از نماز همچنان در جاى خود بنشيند تا مأمومين و آنان كه دير رسيده‌اند نماز خود را تمام كنند ، و نيز امام را شايسته آنست كه تشهّد را به مأمومين بشنواند ، و مأمومين هيچ چيز از آنچه ميخوانند - يعنى شهادتين - به گوش امام

65