1939 - و صفوان بن يحيى از عيص بن قاسم روايت كرده است ، كه گفت :
از امام صادق عليه السّلام در بارهء مردى سؤال كردم كه در ماه رمضان خارج شد ، در حالى كه يارانش در خانه اى به صرف سحرى مشغول بودند ، پس به سوى فجر نظر كرد ، و ايشان را ندا داد كه [ فجر ] طلوع كرده است ، پس بعضى از آن جمع از خوردن خوددارى كردند ، و بعضى گمان بردند كه او ايشان را مسخره كرده است ، و از اين رو به خوردن ادامه دادند ، آن حضرت فرمود اينان مىبايد روزه را كامل سازند ، و قضاى آن را نيز بجا آورند .
1940 - و محمّد بن ابى عمير از معاوية بن عمّار روايت كرده است ، كه گفت : به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم كه : چنان مىافتد كه كنيزك خود را امر ميكنم كه به سوى فجر بنگرد ، پس او مىگويد : هنوز طلوع نكرده است ، و من با اعتماد بگفتهء او غذا مىخورم ، سپس چون به افق مينگرم متوجّه مىشوم كه به هنگام نگريستن او فجر طلوع كرده بوده است .
امام عليه السّلام فرمود : قضاى آن را بجاى آور ، ولى در صورتى كه خودت به جاى او نگاه كرده بودى چيزى بر ذمّه نمىداشتى .

467