روايت كرده است كه فرمود : رسول خدا صلَّى الله عليه و آله در آخرين جمعهء شعبان مردم را خطبه كرد ، پس خداى را حمد و ثنا گفت ، و آنگاه فرمود : آيا اى مردمان همانا كه ماهى بر شما سايه افكنده كه شبى در آن ماه است كه از هزار شب بهتر است ، و آن ، ماه رمضان است ، كه خدا روزه داشتنش را واجب ساخته ، و به پا خاستن شبى در آن ماه را به مانند نماز هفتاد شب در ماه‌هاى ديگر قرار داده ، و براى كسى كه در اين ماه عملى از اعمال خير و احسان را به قصد تقرّب به خدا بجا آورد ، اجرى برابر با اجر كسى كه فريضه اى از فرائض خداى عزّ و جلّ را اداء كند مقرّر داشته ، و كسى كه در اين ماه فريضه اى از فرائض خدا را بجا آورد ، به مانند كسى است كه هفتاد فريضه را در ماه‌هاى ديگر بجا آورده باشد ، و اين ماه ، ماه صبر است ، و صبر ثوابش بهشت است ، و اين ماه ، ماه مواسات و همدردى است ، و اين ماهى است كه خدا روزى مؤمنان را در آن مىافزايد ، و كسى كه در اينجا مؤمنى روزه دار را به افطار پذيرا شود ثواب آزاد كردن بنده اى را و آمرزش گناهان گذشته اش را به پاداش اين عمل دريافت مىكند .
پس گفتند : يا رسول الله ، همگى ما قدرت نداريم كه روزه دارى را به افطار فراخوانيم ، پس فرمود : خداى تبارك و تعالى كريم است ، و به كسى از شما كه قادر نباشد

417