آن را تا ماه شعبان بتأخير مىافكندند ، زيرا خوش نمىداشتند كه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله را از حاجتش باز دارند ، و چون شعبان فرا مىرسيد روزه مىداشتند ، و پيمبر صلَّى الله عليه و آله نيز با ايشان روزه مىداشت . و مىفرمود : شعبان ماه من است .
1829 - و امام صادق عليه السّلام فرمود : كسى كه سه روز از آخر شعبان را روزه بدارد ، و آن را به ماه رمضان وصل كند ، خدا روزهء دو ماه پياپى را براى او مىنويسد .
1830 - و حريز از زراره روايت كرده است كه گفت : به امام ابو جعفر عليه السّلام معروض داشتم كه در بارهء نيمهء شعبان چه مىفرمائيد ؟ امام فرمود : خداى عزّ و جلّ در آن شب بيشتر از موى بزهاى طايفهء كلب از خلق خود را مىآمرزد ، و خداى عزّ و جلّ فرشتگانش را به آسمان دنيا و به زمين مكه نازل مىفرمايد .
و آنچه را كه در اين معنى روايت شده‌ام در كتاب « فضائل شعبان » آورده‌ام .
( باب فضيلت ماه رمضان و ثواب روزه داشتن آن ) 1831 - حسن بن محبوب ، از ابو ايّوب ، از ابو الورد از امام ابو جعفر عليه السّلام

416