بر طرف مىسازى ، و توئى آن خدائى كه هر حاجت و نيازى را فقط بدرگاه تو مىآورند ، خدايا خشم تو را جز حلم و شكيبائى تو چيز ديگرى بازنمىگرداند ، و از عذاب تو هيچ چيز نجات نمىبخشد مگر رحمت تو ، و از مؤاخذه و كيفر تو هيچ چيز نمىتواند رهائى بخشد مگر خاكسارى آوردن و تضرّع و زارى كردن بدرگاه تو ، پس اى خداى من بر من ببخش و از درگاه خويش رحمتى عطا كن كه بسبب آن مرا از رحمت ديگران و غير خودت بىنياز گردانى ، با قدرت كاملهء خودت كه همه موجودات را در تمامى شهرها و سرزمينهاى عالم بدان زنده ساخته اى ، و مردگان را در قيامت بدان زنده خواهى ساخت ، و مرا با غم و اندوه هلاك مگردان تا آنگاه كه مرا بيامرزى و مورد رحمت خويش قرار دهى ، و به من بشناسانى كه دعايم را مستجاب كرده اى ( راه استجابت و قبولى يافتن در دعاهايم را به من بشناسانى ) ، و مرا تندرستى و عافيت در طول زندگى تا رسيدن اجل روزى فرما ، و از لغزشهايم درگذر ، و دشمنم را با گرفتارى من خوشحال مگردان ( مرا دشمن شاد مكن ) ، و او را بر من مسلَّط نگردان ، بارخدايا اگر تو مرتبهء مرا بلند سازى كيست كه مرا پست سازد ؟ و اگر تو مرا پست و خوار سازى چه كسى تواند كه مرا بلند گرداند ؟ و اگر مرا هلاك سازى كيست كه بتواند ميان [ خواست ] تو و من قرار گيرد و تو را مانع شود ؟ يا در موردى از كارهاى من كه اراده تو بر آن قرار گرفته با تو معارضه كند و تعرّضى نمايد ، و من نيك ميدانم كه در حكم تو ستم نيست ، و در عذابى كه خواهى كرد شتابى نيست . اگر اكنون نكنى بالأخره در زمان مقرّر خواهى كرد ، زيرا كسى شتاب مىكند كه بيم داشته باشد اگر تأخير كند مقصودش فوت شود ، و تنها كسى نياز به ظلم دارد كه ضعيف باشد ، در حالى كه تو برتر و والاتر از آنى ( كه اين گونه صفات به تو راه تواند داشت ) ، اى خداى من پس چنان مكن كه من هدف تير دشمنان گردم و در آخرت مرا نشانهء تير عذاب خويش نگردان ، مرا مهلت ده و غم و اندوه مرا زايل ساز و از لغزشهايم درگذر ، و مرا به بلاهاى پياپى گرفتار مساز ، تو كه ضعف مرا مىبينى و از بيچارگى من آگاهى ، در اين شب به تو پناه ميبرم پس مرا در پناه خويش گير ، و به تو پناه مىآورم از آتش دوزخ پس مرا در سايه خود امان ده ، و از تو تقاضاى بهشت دارم مرا از آن محروم نساز ) .

189