كرده در اين صورت دو ركعت اوّل آنان را نماز ظهر و دو ركعت دوم را نماز عصر خود قرار دهد . يا به عبارت ديگر به دو ركعت اول و دوم ايشان بعنوان نماز ظهر ، و به دو ركعت سوم و چهارم بعنوان نماز عصر اقتدا كند . ( صدوق - رحمه الله - به اين ترتيب اقتداء نماز عصر به ظهر را جايز ميداند و روايات بسيار نيز مؤيّد اين حكم است ) .
1307 - اسماعيل بن فضل از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد شخصى كه از جايى به جاى ديگر سفر مىكند و در بين سفرگاه به دهات و مزارع خود ميرسد نمازش چگونه است ؟ آن حضرت فرمود : هر گاه به دهات و املاك خود رسى يا در آنجا منزل كردى نماز را تمام بخوان ، و هر گاه در غير زمين خود بودى نماز را قصر كن .
شيخ صدوق مصنّف اين كتاب - كه رحمت خداوند بر او باد - در توضيح خبر ميفرمايد : مراد آن حضرت اينست كه هر گاه شخص بخواهد در قريه ها و مزارع خود ده روز اقامت كند در اين صورت نماز را تمام كند ولى چنانچه قصد اقامت ده روز ندارد نماز را قصر بخواند . مگر اينكه در آن ملك خانه اى داشته باشد كه هر سالى شش ماه در آنجا سكونت مىكند اگر چنين خانه اى آنجا دارد در اين صورت هر گاه وارد آن مىشود نماز را تمام مىكند ، مؤيّد اين حكم دو حديث آتى است :
1308 - محمّد بن اسماعيل بن بزيع از امام رضا عليه السّلام روايت كرده گويد : از آن حضرت پرسيدم آيا شخص در مزرعه و زمين خود نماز را كوتاه ( شكسته ) ميخواند ؟ فرمود : مادام كه قصد ده روز ماندن در آنجا نكرده اشكالى ندارد ( شكسته

132