امام باقر عليه السّلام در مورد تقصير سؤال كردم ، آن حضرت فرمود : چهار فرسخ رونده و چهار فرسخ باز آينده باشد ( يا شخص چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد ) . و معمول رسول خدا صلَّى الله عليه و آله بود كه هر گاه به باغهاى ذباب تشريف مىبرد نماز را قصر ميگزارد ، و ذباب در فاصله يك بريد يا چهار فرسخى مدينه بود ، و بدين سبب نماز را قصر ميفرمود كه چون از آنجا بازمىگشت سفر آن حضرت در رفت و برگشت رويهم مسافتى معادل دو بريد يا هشت فرسخ مىشد .
شرح : « مراد از » ذباب « روضات ذباب است ، و ذباب خود كوهى است در مدينه ، و قول مصنّف كه گفته است در صورتى كه چهار فرسخ بود و همان روز بازنگشت مخيّر است نماز را قصر يا تمام بخواند با صحيحهء معاوية بن عمّار كه تحت رقم 1301 گذشت سازگار نيست ، و خيرى كه دليل آورده نيز مدّعاى او را ثابت نمىكند » .
1304 - زكريّا بن آدم از امام رضا عليه السّلام در مورد قصر ساختن نماز سؤال كرد كه شخص در چه مقدار از راه نماز را قصر ميگزارد هنگامى كه در املاك و مزارع متعلَّق به خانوادهء خود كه حكم و فرمانش در آن محلّها همانند ملك خودش روا و نافذ باشد دو روز و دو شب يا سه روز و سه شب در گردش و راه پيمودن باشد ؟
آن حضرت در پاسخ نوشت : قصر يا كوتاه و شكسته كردن نماز در مسافت يك شبانه روز است .
1305 - و محمّد بن أبى عمير از محمّد بن اسحاق بن عمّار روايت كرده كه گفت : از امام رضا عليه السّلام اين مسأله را پرسيدم كه زنى در راه رفت و بازگشت از

130