كه عبارتند از : مكارى يعنى چهارپادار كه چهار پايان خود را كرايه ميدهد ، و كسى كه خود را اجير ديگرى مىسازد كه قاصد باشد و پيامى به جائى ببرد ، و چوپان ، و پيك ، زيرا در حال سير و گشت بودن ، كار و حرفهء ايشان است و سفر محسوب نمىشود .
و در خبر ديگرى روايت كرده‌اند كه ملَّاح يا كشتيبان و ناخدا نيز همين حكم را دارند و مراد از « اشتقان » كه در حديث آمده بريد و قاصد است . ( بعيد نيست مراد از اشتقان همان كلمه فارسى استوان باشد كه معرّب شده و بدين صورت در آمده است ، يعنى امين نامهء پست ، يا نگهبان دشت و ده . ) 1276 - محمّد بن مسلم از امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود : ناخدا و خدمه كشتى كه در كشتى خود در حال حركت هستند نبايد نماز را كوتاه كنند ، همچنين است حكم مكارى يعنى چهارپادار و شتربان كه بدنبال شتران در حركت است .
1277 - عبد الله بن سنان از امام صادق عليه السّلام روايت كرد ، كه آن حضرت فرمود : مكارى يا چهارپادار اگر در خانه خود نباشد مگر پنج روز يا كمتر ، در سفر خود كه در روز انجام ميدهد نماز را قصر ميخواند و نماز شب را تمام ميگزارد ، و روزه ماه رمضان را نيز بايد بگيرد ، و اگر مكارى به شهرى ميرود ده روز يا بيشتر اقامت كند و بعد به منزل خود بازگردد و در آنجا ده روز يا بيشتر اقامت كند در سفر خود نماز را كوتاه ميخواند و روزه را افطار مىكند . توضيح

118