1272 - رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : هر كس در سفر نماز ( چهار ركعتى ) را چهار ركعت بخواند و آن را كوتاه نكند من در پيشگاه خداوند از او بيزارم ( و شفاعت او را نزد خداوند نخواهم كرد ) .
مؤلَّف كتاب - رحمه الله - در ادامه حديث ميفرمايد : يعنى شخص از روى عمد نماز را قصر نخواند و تمام بجا آورد .
شرح : « اين خبر دليل است كه حكم تقصير در سفر عزيمت است نه رخصت ، يعنى شخص مجبور است شكسته بخواند و مختار نيست » .
1273 - امام صادق عليه السّلام فرمود : كسى كه در سفر نماز را تمام ميخواند همانند كسى است كه در حضر نماز را كوتاه بجا مىآورد .
1274 - و أبو بصير از آن حضرت سؤال كرد : شخصى در سفر از روى فراموشى نماز را چهار ركعت و تمام بجا مىآورد و بعد متوجّه مىشود كه در حال سفر بوده است ، چه بايد بكند ؟ آن حضرت فرمود : اگر در همان روز بخاطر آورد بايد نماز را اعاده كند ، و اگر به ياد نياورد كه در حال سفر بوده تا اينكه آن روز سپرى شود لازم نيست نماز را اعاده كند .
1275 - زراره از امام باقر عليه السّلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود : چهار گروه هستند كه برايشان واجبست در سفر و حضر نماز را تمام بخوانند

117