فرمود : اگر داخل مدينه شده اى و يك نماز واجب را هم در آنجا تمام گذارده اى در اين صورت ديگر نميتوانى نماز را كوتاه بخوانى تا هنگامى كه از آنجا خارج شوى . و اگر هنگامى كه به آنجا داخل شدى همچنان بر نيّت خود در مورد تمام گزاردن نماز باقى بودى ، ولى هنوز يك نماز واجب را تمام در آنجا نخوانده باشى تا زمانى كه برايت تغيير رأى پيدا شده كه در آنجا نمانى در اين صورت مختارى ، اگر خواستى قصد ده روز ماندن كن و نماز را تمام بجا آور ، و اگر نخواستى ده روز بمانى اما بدلائلى آنجا ماندى پس نماز را تا يك ماه كوتاه بخوان و پس از گذشتن يك ماه نماز را تمام بگزار .
شرح : « اين خبر دلالت دارد بر اينكه حكم شهر مدينه همانند ساير شهرها است و از اين حيث تفاوتى با ساير بلاد ندارد . ولى ما اخبارى را در صفحات آتى ذكر خواهيم كرد كه مفاد آنها خلاف مدلول اين خبر است . بعيد نيست مدينه را بر مطلق شهرها يعنى معنى لغوى آن حمل كنيم ، و يا دستور تقصير در نماز را حمل بر جواز و تمام گزاردن آن را حمل بر استحباب كنيم . بهر حال چنانچه روزه در حكم نماز گرفته شود و موافق مضمون اين خبر عمل شود خالى از اشكال نخواهد بود » .
1271 - زراره از امام باقر عليه السّلام سؤال كرد : شخصى همراه با گروهى بسفرى كه ارادهء آن كرده است بيرون ميرود ، و هنگامى كه دو فرسخ از شهر خارج مىشود وقت نماز فرا مىرسد و او با آن گروه نماز را كوتاه بجا مىآورند و بعد بعضى از آنان بخاطر كارى كه در شهر دارند باز ميگردند و آن سفر انجام نمىشود ، حال او با آن دو ركعت نمازى كه كوتاه بجا آورده چه كند ؟ آن حضرت فرمود : نمازش تمام و درست است و آن را اعاده نميكند .

116