مىخواهم وصيّت و عهدى با تو بنمايم ، آيا آن را انجام خواهى داد ؟ گفتم : آرى ، اجرا خواهم كرد . پس به من وصيّت نموده فرمود : هنگامى كه من از دنيا رفتم شبانه مرا به خاك بسپار ، تأكيد ميكنم كه نبايد آن دو مردى كه گفتم آگاه شوند ، گويد : چون بيمارى خانم شدّت يافت بانوان مهاجر و انصار گرد بستر او جمع شدند و گفتند : اى دختر پيامبر خدا حال شما چطور است و با اين بيمارى جانكاه لحظات سنگين شب را چگونه به صبح رساندى ؟
فرمود : به خدا سوگند ! طليعهء صبح بر من آشكار شد در حالى كه از دنياى شما بيزار بودم . . . و حديث را مانند آنچه گذشت بيان نمود . مصنّف اين كتاب - رحمه الله - گويد : از أبا احمد عسكرى معناى اين حديث را پرسيدم . پاسخ داد : اما فرمايش آن مخدّره صلوات الله عليها : « عائفة » بمعنى نفرت و بيزارى است . گفته مىشود : « عفت الشّيء » ، هر گاه به آن ميل نداشته باشد « اعافة » .
« قالية » : كينه توزى و دشمنى كردن است . گفته مىشود : « قليت فلانا »

335