گردنهاى خميده به لبهء شمشيرهاى برّان تسليم خواهد شد ، و سرهاى فرود آمده در برابر ناكثان ، به خاك پست سپرده خواهد شد .
چنگال خونين استبداد با يك دست گريبان آنها را خواهد گرفت و با دست ديگر شلاق ديكتاتورى و قانونشكنى بر سرشان خواهد زد ، و ( در نتيجه ) آشوب و هرج و مرج عمومى زهرش را به كامتان خواهد ريخت . اندك زمانى شما را به حال خود گذارند ، امّا همين كه جاى پاى خود را محكم نمودند چوب حراج بر هستى و شرف شما خواهند زد و همه را به يك جا به يغما خواهند برد .
تا بجائى كه در أنبارها و خزانه فقط پشيزى بىارزش بجاى خواهند گذاشت ، و كشتزارهايى را كه شما به ثمر رسانده‌ايد درو خواهند كرد ، حتى خود خدمتگزاران در جهنّم استبداد ، هيزم خواهند گشت و براى گرمى تنور هوس آنان ، سوخته خواهند شد .
دريغ و افسوس ! هيچ نمىدانيد كه در چه مسير خطرناكى افتاده‌ايد ، سررشته گم شده و از عواقب زيانبار آن بىاطَّلاعيد ، بىگمان كوركورانه خود را به ظلمت انداخته‌ايد و بالاخره كشتهء خويش را درو خواهيد كرد ، مگر ما كه حامى حقوق شمائيم مىتوانيم شما را ملزم و مجبور سازيم كه به راه هدايت باز گرديد در حالى كه خود از آن بيزاريد ؟ ! و همين حديث را ابو الحسن علىّ بن محمّد معروف به ابن مقبرهء قزوينىّ برايم بازگو نموده از عيسى بن عبد الله بن محمّد بن عمر بن علىّ بن أبى طالب عليه السّلام از پدرش از جدش از عمر بن علىّ عليه السّلام از امير المؤمنين روايت نموده كه فرمود : چون هنگام جان دادن فاطمه سلام الله عليها رسيد مرا فراخواند و فرمود :

334