مىبرد ، و گاهى نيز به خاك و خونش مىكشد . اين سزاى حيوان افسار گسيخته اى است كه صاحب خود را خسته نموده ، و با چموشى و لگد اندازى مهار خود را از دست او در آورده است .
و چنين خواهد بود سرانجام ملَّتى هم كه خودسرى پيشه سازد ، و ستمگر شود ، و به هر اقدامى دست زند و به هر قرقگاهى گام نهد ، از رحمت واسعهء الهى دور گردد ، و تازيانهء نقمت بر پيكرش فرود آيد ] .
واى به حالشان ! چگونه خلافت را جابجا كردند ، و آن را از بنيان استوار كوههاى ثابت خاندان رسالت ، بر گردانيده و دور ساختند ، و از پايه‌هاى استوار نبوّت و منزلگاه وحى و جبرئيل امين جدا كردند ، و آن كس ( علىّ عليه السّلام ) را كه در امر دنيا و دين ماهر و متخصّص بود كنار زدند و از حقّش محروم نمودند ؟ ! آگاه باشيد اين كار زيانى است آشكار ! اين چه انتقامى بود كه از ابو الحسن كشيدند و با اين كيفر خونبهاى خونهاى مشركين را كه بدست او ريخته شده بود ، پرداختند ؟ ! به خدا سوگند ( علىّ را ) دستخوش انتقام و كينه توزى نساختند ، مگر از ترس شمشير برّانش كه صاعقه وار بر فرق دشمنان خدا كوبيده بود ، و ( نيز از ترس ) گامهاى استوار و پولادينش كه با وجود مشاهدهء سختىها در چند قدمى خود ، ميدان نبرد را مىلرزانيد ، و با حمله‌هاى صف شكن خويش طومار حيات دشمن را در هم مىپيچيد ، و ( از ترس ) شدّت خشم و ستيزش كه براى اجراى قانون حقّ و عدالت ، پلنگ آسا ، از هيچ چيز نمىهراسيد و آنقدر پايدارى مىكرد تا رضاى خدا را بدست آورد .
بخدا سوگند اگر دست باز مىداشتند و زمام خلافت را كه پيغمبر خدا صلى الله عليه و آله به دست او نهاده بود از وى بازپس نمىگرفتند ، و در اختيارش باقى

330