جواهر فقطَّ دو تن از قدما طبق آن عمل كرده‌اند و بس . بدين جهت هر يك از بزرگان بگونه اى در صدد توجيهش بر آمده‌اند ، از جمله شيخ طوسىّ فرموده :
ممكن است جملهء « و زادت واحدة » را اراده فرموده ، امّا بخاطر علم به اينكه مخاطب از آن آگاه است صريحا آن را ذكر نفرموده ، و بهتر اين است كه حمل بر تقيّه شود چون عقيدهء عامّهء چنين است ، و لذا در خبر ديگر فرمود : « هذا فرق بيننا و بين النّاس » .
و مرحوم مجلسى هم در ملاذ الأخيار و مرآت العقول نظرياتى از بزرگان و خودش بيان كرده ، پدر بزرگوارش در شرح كتاب من لا يحضره الفقيه فرموده :
جملهء « ثمّ ترجع الإبل على أسنانها » مؤيّد تقيّه بودن آن است ، چون ظاهرش بر آن دلالت دارد كه نصاب از سر گرفته مىشود ، چنان كه مذهب عامّه است ، و اگر چه امكان دارد حمل شود بر اينكه از « جذعه » ببالاتر تجاوز نمىكند بلكه مجددا به « بنت لبون » و « حقّه » بر مىگردد ، و در واقع همين هم اراده شده و لكن بخاطر تقيّه به جمله اى ادا شده كه ذو وجهين است .
باب 371 - شرح ديه هائى كه بر اثر جراحتهائى كه به سر و صورت وارد مىآيد لازم مىگردد : موضحه ، سمحاق ، باضعه ، مأمومه ، جائفه و منقّله 1 - زراره گويد : امام صادق فرمود : ديه در « موضحه » ( جراحت سر كه به

275