رسيد در آن بايد يك ابنة لبون ( شتر بچهء ماده اى كه سنّش بين دو تا سه سال است و مادرش در اين حال صلاحيّت دارد كه اگر بچهء ديگرى پس از آن بچهء اوّل بزايد شير دهد ) بعد چيزى در آن نيست تا به چهل و پنج شتر برسد . چون به چهل و پنج نفر رسيد زكات آن يك حقّه ( شتر ماده ايست كه سنّش بين سه سال تمام تا چهار سال باشد ، چون در اين سن شايستگى باربرى ، يا جفتگيرى با شتر نر را دارد به آن حقّه مىگويند ) بعد زكات در آن نيست تا به شصت شتر برسد ، و چون مالك شصت شتر گرديد بايد يك « جذعه » ( شترى كه چهار سالش تمام شده و داخل سال پنجم گشته باشد - گفته‌اند چون شتر در اين سنّ دندانهاى جلويش را مىاندازد اين نام بر او نهاده شده ) ( از اينجا به بعد 15 ، 15 اضافه مىگردد ) زكات بدهد ، بعد در آن زكات ندارد تا مالك هفتاد و پنج شتر گردد ، آنگاه كه به 75 شتر رسيد ، زكات آن دو شتر بچه بنت لبون مىباشد ، و بعد زكات ندارد تا به نود شتر برسد ، و چون به نود شتر رسيد زكات آن دو شتر حقّه مىباشد كه جفتگيرى نموده باشند ، سپس چيزى در آنها نيست تا به يك صد و بيست شتر برسند ، و چون به يك صد و بيست شتر رسيد در آن دو شتر حقّه اى كه شتر نر را براى جفتگيرى بخود بپذيرند بايد زكات بدهد .
و چون بر صد و بيست يكى افزوده شد پس در هر پنجاه شتر بايد يك شتر « حقّه » و در هر چهل شتر يك شتر « ابنة لبون » بايد زكات بدهد .

272