است پس ستاره به آن ناميده شده و همچنين به هر بپاخيزنده اى كه به سنگينى برخيزد گفته مىشود ، و هر جاندارى كه وقت بر خاستنش كندى مىكند خداوند تبارك و تعالى فرموده * ( لَتَنُوأُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ ) * ( گرانى ميكند ( برداشتن آن ) بگروهى انبوه ) .
باب 370 - معنى مقدارهاى عمر شترى كه در زكات گرفته مىشود 1 - حريز از زراره و محمّد بن مسلم و أبو بصير و بريد عجلىّ و فضيل نقل كرده كه امام باقر و امام صادق عليهما السّلام فرمودند : در زكات شتر ( دوازده نصاب است يك تا پنج ) در هر پنج شتر يك گوسفند تا به بيست و پنج شتر برسند ( كه پنج پنج افزوده مىشود و بر آنچه ما بين دو نصابند زكات واجب نيست ) .
وقتى به بيست و پنج رسيد بايد يك كره شتر ماده كه يك سالش تمام شده ، و داخل سال دوم گرديده و مادرش صلاحيّت دارد دوباره آبستن شود ، زكات بدهد ، و لازم نيست كه فعلا آبستن باشد . « مخاض » مادر آن كره شتر و اسم جمع « ماخض » است يعنى آبستن .
از بيست و پنج كه گذشت بعد از آن زكات ندارد تا به سى و پنج شتر برسد ( اين نصاب و دو تاى بعد از آن ده ده افزوده مىشود . چون به سى و پنج

271