آن جنين كه هنوز در شكم ماده شتر مىباشد ؛ نه خود آن جنين ) و غير ابو عبيد گفته است « حبل الحبلة » فرزند فرزند آن جنين داخل شكم مىباشد و آن غرر و فريفتن است ( چون معلوم نيست آن جنين نر است يا ماده ، زنده بدنيا خواهد آمد يا مرده ، و بر فرض كه زنده متولَّد شود آن اندازه عمر خواهد كرد كه به مرحلهء توليد برسد يا نه ! ) . و پيغمبر اكرم ( ص ) فرمود : از ما نيست كسى كه تغنّى نكند به قرآن ، و معنايش اين است از ما نيست شخصى كه با استعانت بقرآن بىنيازى نجويد ، و مبادا بپندارد كه منظور از « تغنّى » آواز ( طربانگيز ) است و مؤيّد اين معنا حديثى است كه روايت شده ؛ هر كس كه قرآن بخواند بىنياز مىشود ، و از آن پس بينوا نمىگردد . همچنين روايت شده بهر كس كه قرآن داده شود ، و بپندارد كه خدا به ديگرى سرمايه اى فراوانتر از آنچه به او داده عطا كرده ، تحقيقا كوچك را بزرگ شمرده و بزرگ را كوچك . بنا بر اين براى شخصى كه قرآن را فرا گرفته شايسته نيست هيچ فردى از مردم روى زمين را بىنيازتر از خود پندارد ؛ گر چه ( بفرض محال ) ديگرى سراسر پهنهء گيتى را در اختيار داشته باشد .
و اگر چه باز هم به فرض محال معنى « لم يتغنّ » در اين حديث ، چنان كه

173