وى شويد ، و او را شفيع خود سازيد ، ذكر خدا ، قنوت ، ركوع ، سجود و فروتنى بسيار انجام دهيد ، از روى زارى سر بر آستان اطاعتش فرود آورده ، و دست نياز بسويش بلند كنيد ، زيرا خود او اجازهء اين كار را به ما داده است . و امّا « حىّ على الفلاح » مؤذّن با اين جمله مىگويد : روى به جاودانگى زوالناپذير آريد ( از غفلت و بىخبرى در آييد ) ، روى آوريد به رهاشدنى كه تباهى در آن نيست يا زندگانيى كه مرگى با آن نيست و نعمتهايى كه تمامشدنى نيست ، حكومتى با ثبات و شادمانيى كه اندوهى در پى ندارد ، و به يار و مأنوس و همدمى كه تا با وى هستى به ترسى مبتلا نگردى ، و به فروغى كه از فرط روشنائىاش از تاريكى اثرى نماند ، بسوى گشايشى كه با وجودش به هيچ تنگنايى دچار نشوى ، و به خوشبختى هميشگى و به بىنيازى كه با بودن آن تنگى و پريشانى نبينى ، و به تندرستيى كه با آن گرفتار بيمارى نگردى ، و به عزّتى كه با آن خوارى و ذلت نخواهد بود ، به نيروئى كه به سستى نگرايد ، و به سوى فضيلتى كه هيچ كرامتى با آن همانند نيست ، و كسى اندازهء آن را نميداند . بشتابيد بسوى شادمانى دنيا و آخرت ، و بشتابيد به سوى رهائى دنيا و آخرت .
< شعر > مرغ وحدانى او شو مادام تا بينى كه جهان زير پر است بگسل از هر چه بجز او باشد شو تو فانى كه خدا در نظر است < / شعر >

89