گفتم * ( الْمِصْباحُ فِي زُجاجَةٍ ) * ( آن چراغ افروخته در ميان يك حباب صاف شيشه اى ) چيست ؟ فرمود : علم پيغمبر أكرم در قلب حضرت على عليه السلام است . گفتم : * ( كَأَنَّها ) * ، فرمود : چرا با ضمير تأنيث خواندى ؟ عرض كردم : فدايت شوم ، پس چگونه بخوانم ؟ فرمود : كأنّه ( نظر به تأويل الزّجاجة به قلب حضرت على عليه السلام * ( كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ ) * ( آن جنب همانند اخترى پرتو افشان است ) . عرض كردم : * ( يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَلا غَرْبِيَّةٍ ) * ( برافروخته شده از روغن درخت بسيار نافع زيتون نه در جانب خاور و نه در طرف باختر است با اين وصف درخشش آن شرق و غرب جهان را فراگرفته است ) يعنى چه ؟ فرمود : مقصود امير المؤمنين علىّ بن ابى طالب عليه السلام است . نه يهودى و نه مسيحى . عرض كردم : * ( يَكادُ زَيْتُها يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْه نارٌ ) * ( آن روغن زيتون به اندازه اى شفّاف است كه اگر آتشى هم به آن نرسد خود بخود پرتو افشان باشد ) چه مفهومى دارد ؟ فرمود : نزديك است كه دانشى از دهان عالم خاندان حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله بيرون آيد پيش از آنكه در بارهء آن سخن بگويد .
سؤال كردم : * ( نُورٌ عَلى نُورٍ ) * ( نورى است بر فراز نور ديگر ) چيست ؟ فرمود :
امامى است پس از امام ديگر .

34