8 - محمّد بن مسلم گويد : به حضرت باقر عليه السلام عرض كردم : معناى « يد » در فرمودهء خداوند : * ( يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ) * چيست ؟ ( اى شيطان چه چيز تو را از سجده كردن به آنكه من او را بخودى خود آفريدم ، منع كرد ؟ ص : 75 ) .
فرمود : « يد » كه ( در زبان فارسى به معناى دست مىباشد ) در لغت عرب به معناى نيرومندى و بركت آمده است ، چنانچه فرموده است . * ( وَاذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الأَيْدِ ) * ( و به ياد آور بندهء ما داود را كه نيرومند بود - ص : 17 ) .
و در آيهء ديگر فرموده : * ( وَالسَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ ) * ( آسمان بلند را با قدرت خود افراشتيم - الذّاريات : 47 ) در اينجا نيز يعنى : به قدرت و نيرومندى . و در آيهء ديگر فرموده است : * ( وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْه ) * ( و بنور قدس الهى آنها را مؤيّد و منصور گردانيد - المجادله : 22 ) و مىگويند ( و براى فلان كس نزد من دستى سپيد است ) معنى نعمت و بركت را مىرساند .
9 - حسن خزّاز از امام رضا عليه السلام روايت كرده كه فرمود : روز قيامت پيغمبر أكرم صلَّى الله عليه و آله حُجزهء ( دامن ) خدا را مىگيرد و ما حجزهء پيامبر خود را و

35