و در روايت برقى بجاى « هاد » هدى بلفظ مصدر يا ماضى آمده كه معنايش مىشود خدا هدايت كرده است اهل آسمانها و زمين را ( در اصول كافى ج 1 : 156 خ 4 اين جمله را پيوست با همان حديث جلوتر به كلمهء فقال نقل كرده است مترجم ) .
7 - فضيل بن يسار گويد : به امام صادق عليه السلام عرض كردم : تفسير * ( الله نُورُ السَّماواتِ وَالأَرْضِ ) * چيست ؟ فرمود : بلى خداوند عزّ و جلّ فروغ آسمانها و زمين است ( همچنان كه ساكنين آسمانها و زمين براى از هم نپاشيدن نظم اجتماعيشان محتاج به راهنمايند خود آسمانها و زمين هم به راهنمائى نياز دارند اگر خدا اجرام و كرات آسمانى و زمين را با جاذبه‌ها و فعل و انفعالهاى خاصّى كه برايشان قرار داده رهبرى نكند همه از مدار خارج گشته و نابود مىشوند ) .
پرسيدم : مقصود از * ( مَثَلُ نُورِه ) * صفت نورى كه منسوب به پروردگار است چيست ؟ فرمود : حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله است . گفتم : * ( كَمِشْكاةٍ ) * ( چراغدان يا ستونى كه چراغ را بر روى آن مىنهادند و محفظه اى بود براى چراغ در برابر حملهء باد و طوفان ، و بيشتر در ديوار ايجاد مىشد و نور چراغ را مانند نور افكن متمركز و منعكس مىنمود ) چيست ؟ فرمود : سينهء پر فروغ حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله است . عرض كردم : * ( فِيها مِصْباحٌ ) * ( كه چراغى در آن باشد ) چه معنايى دارد ؟ فرمود : نور دانش ، منظور نبوّت است كه در سينهء اوست .

33