احتمالاتى را كه در الفاظ اخبار آن حضرت مىرود كه درست بودن صدور آنها مورد اجماع است ردّ نمايد ، و حال كه ثابت شد خبر دهنده اى راستگو لازم است ، چون صداقت لازم بود بايد معصوم نيز باشد ، و از جملهء مؤيّدات اين برهان آنست كه مخالفان ما معتقدند خداوند قرآن را فقط بر مردم زمان پيغمبر نفرستاده بلكه براى عصرهاى بعد از او نيز فرستاده است ، و پيامبرى هم در ميان مردم بعد از آن عصر نخواهد بود كه مطلب را روشن نمايد ، مع ذلك آنان را مأمور ساخته تا به آنچه كه در قرآن هست بر وجه حقّ و صدقش عمل نمايند . وقتى جايز نباشد بدون ناطق و مفسر و روشنگرى كه مبهمات آن را واضح نمايد قرآن بر قومى نازل گردد ، همچنان روا نيست با اينكه فردى وجود نداشته كه قائم مقام پيغمبر باشد ، و ناسخ و منسوخ و خاصّ و عامّ ، و مقاصدى كه خدا از كلامش در نظر داشته براى ما بيان كند ، با تأويلهايى كه احتمال مىرود ما را مأمور عمل به آن نمايد ، همچنان كه پيغمبر براى مردم زمان خودش توضيح مىداد . بالاخره در اين مورد آنچه را عقل و دين حكم مىنمايند لازم و واجب است .

312