3 ) پرسيد ، فرمود : خداوند نخستينى است كه قبل از او اوّلى نبوده ، و آغازى بر او مقدّم نبوده ( از چيزى قبل از خود بوجود نيامده ) است و پايانى است كه انتها بودنش از جهت ختم نيست ، آن گونه كه از صفت آفريدگان بنظر مىآيد ( چنان كه گويند : فلانى آخرين فرزند فلان است از حيث اينكه ديگر بعد از او فرزندى نداشته است ) و لكن خدا قديم اوّل ( ديرينه اى است كه هيچ چيز قبل از او نبوده و هيچ چيز بر او پيشى نگرفته بود . ) و آخرى است جاودانه و زوال ناپذير كه هميشه بوده و هست و خواهد بود ، بدون ابتدا و انتها ، پديد آمدن بر او وارد نيست ، از حالى به حال ديگر نگردد ، و آفرينندهء همه چيز است .
باب 13 - تفسير كلماتى كه در قرآن مجيد و روايات راجع به يگانگى خداوند آمده است 1 - أبو حمزه گويد : به حضرت باقر عليه السلام عرض كردم « وجه » در فرمودهء خداى تعالى * ( كُلُّ شَيْءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَه ) * ( همه چيز تباه شونده است مگر ذات مقدّس خدا كه جاودانه است . قصص 28 : 88 ) چه معنائى دارد ؟ فرمود : هر چيزى زوال پذير است و تنها وجه آن باقى مىماند و خداوند بزرگتر از آنست كه بگوئيم

27