يا مردى از خودت اين كار را بكند » و آن را از أبو بكر گرفت پس كسى كه از خودش محسوب مىشد أبو بكر نبود ، اگر ابو بكر از حيث نسب از عترت پيامبر بود - نه به معنائى كه ابن اعرابى گفت « شهر » - نبايد پيغمبر صلى الله عليه و آله سورهء برائت را از او مىگرفت و اين مأموريت را به علىّ عليه السلام مىداد . 5 - گفته‌اند : عترت به معناى قطعه سنگ بزرگى است كه از كوه جدا گرديده و سوسمار كنار آن سوراخ خود را مىسازد ، و اين براى آن است كه لانهء خود را گم نكند . 6 - و گفته شده : عترت ريشهء درختى است كه بريده شده و از ريشهء آن شاخه‌ها روئيده است . 7 - و عترت در غير اين معنى فرمايش پيغمبر صلَّى الله عليه و آله است كه فرمود : « نه قربانى اوّلين كرهء ناقه براى بتان جايز است نه قربانى بره در ماه رجب براى بتها » . أصمعى گفته است : در جاهليّت رسم بود كه شخصى نذر مىكرد ، اگر گوسفندانش به صد رأس برسند « رجبيه و عتائره » بكشد ( گوسفندى كه عربها در ماه رجب در پيشگاه بتها قربانى مىكردند به آن رجبيه مىگفتند ) وقتى به اين تعداد مىرسيدند گاهى راضى نمىشد گوسفندش را بكشد ، آهوئى را شكار مىكرد و در عوض گوسفند نذريش در پيشگاه بتان سر مىبريد ، تا بدان وسيله نذرش را ادا نموده باشد ، حارث بن حلَّزه در اين مورد سروده است :

217