اكرم ( انت منّى بمنزلة . . . ) دو مفهوم هست :
1 - اثبات فضيلت و برترى ، و مقام خلافت براى على عليه السلام از آن خبر .
2 - نفى مقام نبوّت از او بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله كه پس از جملهء نخست فورا با قيد استثناء ، مقام نبوّت وى نفى شده است ، و چنانچه نفى نمىكرد ، و فقط مىفرمود : « على نسبت به من بمنزلهء هارون است نسبت به موسى » روا بود اين توهّم پيش آيد كه : علىّ عليه السلام بعد از وى داراى مقام نبوّت خواهد بود ، زيرا هارون پيامبر خدا بوده است ، و بهمين جهت بعد از اين جمله نفى نبوّت ضرورى بنظر مىرسد ، و بناچار نفى نبوّت از علىّ عليه السلام بايد به اعتبار همان زمانى باشد كه فضيلت و مقام خلافت هارونى را رسول خدا صلى الله عليه و آله برايش قرار داد . به علت آنكه به جهت اثبات فضيلت كلى و منزلت پيغمبرى ( هارون ) ، نياز به آن پيدا شد تا مقام نبوت را از علىّ عليه السلام نفى كند تا مردم به اشتباه نيفتند ، چون اگر نفرموده بود ( قطعاً او نسبت به من بمنزلهء هارون است نسبت به موسى ) ديگر نيازى نبود بگويد : « جز اينكه پيغمبرى بعد از من نيست » . پس چون اين نفى نبوّت به خاطر قدر مقام بلندى بود كه با آن شايستگى دارا بودن مقام نبوّت را پيدا كرد ، مىبايست در همان وقتى كه اين فضيلت براى وى ثابت شد ، نبوّت هم از او نفى گردد و چون جملهء ( بعدى ) صراحت دارد كه

182