ندارد ، بلكه عمرو حق دارد كه روز چهارم و پنجم و تا زنده است نزد وزير آيد و بر وزير نيز واجب است هر روز كه او آمد يك دينار به وى بپردازد ، اگر چه زيد از سه روز بيشتر نيامده و سه دينار بيشتر نگرفته باشد . و وزير حقّ ندارد به عمرو بگويد من از آن سه دينار كه زيد گرفته بيشتر بتو نمىدهم . زيرا قرار داد آن بود كه هر چند روز زيد نزد وزير آمد بايد يك دينار به وى بپردازد چنان كه در مورد عمرو نيز همين فرمان را داشت و حال كه او آمده است بايد يك دينارش را بگيرد .
همين گونه است نسبت هارون به موسى ، چون او وزير و وصىّ موسى بود ، و قرار بر آن بود كه بايد هنگام غيبت در ميان قومش خليفه و قائم مقام او باشد ، و همان وظيفه و مسئوليّت را بر طبق مضمون حديث منزلت ، علىّ نسبت به پيغمبر داشت و به حكم مثالى كه در بارهء زيد و عمرو آورديم او بايد جانشين و خليفهء پيغمبر در ميان قومش باشد ، روشن است كه اگر نظرى واقعبينانه بر مثال داشته باشيم ناگزير از پذيرفتن و استفادهء از اين معناييم . حال اگر شخصى بگويد : بفرض اگر هارون پس از موسى هم زنده مىماند ، معلوم نبود جانشين او در ميان قومش باشد ، تا اين مقام براى علىّ عليه السلام نسبت به پيغمبر صلى الله عليه و آله ثابت شود ؟ به او پاسخ داده مىشود ؛ آيا به چه دليل خلافت هارون

180