پيامبر خدا مىخواندند كه ياور او « كبكرى » است ، و او كسى است كه هر گاه چيزى را قصد نمايد آنقدر پافشارى مىكند تا به آن برسد ، و نزد رومىها « بطريسا » [1] ربايندهء جانها است . و نزد پارسيان « جبتر » آن باز شكارى را گويند كه در صيد كردن مهارت دارد ، و در نزد تركها « بثير » پلنگى است كه هر گاه چنگال خود را در چيزى اندازد آن را پاره كند ، و در پيش زنگيان « جبتر » كسى را گويند كه پيوندهاى بين استخوان را مىبرد ، و نزد حبشىها « بثريك » درهم كوبندهء هر چيزى است كه بر او حمله ور شود ، و اينكه فرمود : نزد مادرم « حيدره » ام ، يعنى كسى كه نظرش هشيارانه ، قوى و آگاهانه ، و در كارها با قدرت و نفوذ ، و بسيار تيزبين است و دقايق اشياء را به سرعت در مىيابد ، و فرمود : در نزد دايه‌ام نامم « ميمون » بود . جابر گويد : امام باقر عليه السلام به من خبر داد : يكى از زنان طايفه « بنى - هلال » دايهء حضرت علىّ عليه السلام بود كه در خيمهء خود به او شير ميداد و نگهداريش مىكرد آن زن پسرى هم داشت كه برادر همشير علىّ عليه السلام بحساب مىآمد ، ولى سنّش يازده ماه و چند روز از على بزرگتر بود ، در كنار خيمه آنان چاهى قديمى

[1] در پاره اى از نسخ « بطرسيا » است .

140