شايد اين امر براى آن بود كه پاهاى آن بزرگوار به زمين وادى مقدس برسد .
علل باب 55 ) . و امّا « طوى » نام درّه ايست . ( بنا بر اين عطف بيان است از بالواد المقدّس و تنوين آن كه دلالت بر منصرف بودن دارد بجهت تأويل آن به مكان است و گويند كه « طوى » مثنّى است مشتقّ از « طىّ » يعنى دو بار صدا زده شده و يا پاكيزه شده است ، يك بار پس از ديگرى منهج الصّادقين 5 : 474 ) و معناى قول خداوند « * ( فَقُولا لَه قَوْلًا لَيِّناً ) * » ( اين است كه خداوند به موسى و هارون فرمود : به سوى فرعون كه ديكتاتورى شده است برويد ) و با نرمى و آرامى با وى سخن بگوئيد - طه 20 : 44 - يعنى او را احتراما به كنيه صدا بزنيد ، چون نام فرعون وليد ابن مصعب و كنيه اش « ابو مصعب » بود . و معناى « * ( فِرْعَوْنَ ذِي الأَوْتادِ ) * » ( و فرعون دارندهء ميخها - الفجر 89 : 10 ) آنست كه ديكتاتور مصر وقتى به كسى خشمگين مىشد و مصمّم مىشد كيفر كند ، او را بر روى زمين يا به روى تختهء چوب پهنى مىخوابانيد و دو دست و دو پاى او را با چهار ميخ ميخكوب مىكرد و در همين حال رهايش مىساخت تا جان دهد ، بدين جهت خداوند او را * ( « ذِي الأَوْتادِ » ) * ناميده است .
« داود » معنايش آنست كه او زخمها و شكستگى دل خود را با مودّت و دوستى خدا التيام مىبخشيد و درد خود را با عشق و محبّت به خدا و به اطاعت وى درمان مىكرد بگونه اى كه به او گفته شد : بنده ( خداوند فرموده است : « * ( وَاذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ) * » ( ص 38 : 17 ) . گويند : روزى داود روزه بود ، و روز بعد افطار مىكرد ، نصف شب را نيز به قيام بسر مىبرد ) .

113