« ايّوب » از - آب ، يؤب - گرفته شده كه به معناى برگشتن مىباشد و بدين سبب به او گفته شده است كه پس از ابتلا به بيمارى جانكاهى كه بر اثر آن خانه و خانواده اش را ترك كرد ( ولى دست از شكر خدا برنداشت ) عاقبت تندرستى خود را باز يافت و نعمت و خانواده و مال و فرزند به او باز گشت .
« يونس » از انس و الفت گرفته شده است چون وقتى از نافرمانى قومش خشمگين شده از ميان آنها رفت ، با خدا الفت گرفت ، و پس از بازگشتش دوباره با آنان مأنوس گرديد .
و معناى اينكه خداوند اسماعيل بن حزقيل را « * ( إِنَّه كانَ صادِقَ الْوَعْدِ ) * » ( او راستگو در وعده بود - مريم 19 : 55 ) ناميد ، اين است كه او به شخصى قول داد كه تا تو برگردى من اينجا مىمانم ( از قضا آن مرد فراموش كرد ) و اسماعيل تا يك سال چشم براه او همان جا ماند تا آمد .
« مسيح » به اين دليل به عيسى بن مريم گفته مىشد كه او سيّاح بود و در جاى معيّن مستقر نمىگشت و همچنين روزه دار بود .
« نصارى » نيز به اين نامند چون اصل ايشان در شهرى از سرزمين شام بنام ناصره بود . ( گويند حضرت مريم پس از برگشتن از مصر در آنجا اقامت گزيد ) . « حوّاريين » به كسانى كه شغلشان گازرى بود و لباسها را به وسيلهء شستن از چرك پاك و سفيد ميكردند . حوارى مىگفتند ، بدين سبب اين نام بر آن دوازده

114