خود را در بند كشيده و زنده بگور كردند ، آنان كسانى بودند كه درخت صنوبرى را ( به نام شاه درخت ) كه يافث بن نوح نهالش را كاشته بود ، و بعد از فرونشستن طوفان نوح از ميان گل و لاى سر برآورد و تنومند شد مىپرستيدند ، و زنانشان با ماليدن عورت به يك ديگر ( بجاى مرد ) شهوت جنسى خود را فرو مىنشاندند ، آنگاه خداوند آنها را به وسيلهء ورزش طوفان سهمگين بسيار سرخ رنگى عذاب كرد ، و زمين را در زير پايشان چون سنگ گوگرد آتش زائى قرار داد كه شعله مىكشيد و آنان را در كام خود مىگرفت ، و نيز ابر سياه تاريكى همچون گنبد بر سرشان سايه افكند و آتش باريد [ و سنگها با شعله‌هاى سوزان چنان بر سر و روى آنها مىخورد كه بر اثر آن بدنهايشان گداخته مىشد ، همچنان كه مس در آتش مىگدازد ] ( علل الشّرائع باب 38 ) . « يعقوب » را بدين سبب به اين نام خواندند كه او و برادرش « عيص » دوقلو بودند ، ولى نخست عيص ، و در پى او برادرش يعقوب به دنيا آمد .
« اسرائيل » ( نام حضرت يعقوب است ) يعنى بندهء خدا ، چون « اسرا » به معناى بنده ، و « إيل » نام پروردگار است ، و در خبر ديگر آمده است « اسرا » به معنى قوّت و « إيل » يكى از اسماء الهى است ( و در علل الشّرائع باب 39 گويد : اين نام يكى از پريان بود كه قنديلهاى بيت المقدّس را خاموش مىكرد ، شبى حضرت يعقوب او را دستگير كرده و به ستون بست و چون صبح مردم منظره را ديدند

110