از سوى طور ايمن او را ندا كرديم و بخود نزديك ساختيم رازگو - و مقام نبوت را ببرادرش هرون بخشش او نموديم ، در اين آيات رسولان خود را بشيوه‌هاى پسنديده و اخلاق پاكى كه داشتند توصيف و تعريف كرده و هم اينها اوصاف و اسماء آنها است همچنين خداى عز و جل همه اسماء را بآدم آموخت و نيز حكمتش اين بود كه هيچ راهى بدرك اسماء امامت و روشهاى پرستش و اطاعت نيست مگر شنيدن و سماع از حق و عقل نميتواند آن را درك كند ، زيرا اگر شخصى از دور يا نزديك ديده شود دريافت نامش راهى ندارد و طريقى بدان نيست مگر شنيدن و خداوند عمده مطلب را در موضوع خليفه بسماع حواله كرده و چون چنين است مسلك اختيار و انتخاب مردم در باره امام باطل مىشود زيرا انتخاب برأى گرفتن است و تعيين خليفه مربوط باوصاف كماليه باطنى است كه راهى جز سماع از حق ندارد .
انحصار طريق تعيين امام بنص و اشاره و شرح آن ( 2 ) اينجا است كه عقيده ما در تحقق امامت درست است كه پايه آن نص است و اشاره ، موضوع تعيين امام باشاره مندرج است در گفته خداى عز و جل كه ميفرمايد * ( ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِكَةِ ) * سپس عرضه كرد ايشان را بر فرشتگان ) موضوع عرض امامان اينست كه شخص آنها را نموده و با ارائه شخصيت شايسته آنها اشاره بامامت آنها كرده است و موضوع نام بردن آنان اينست كه بايد نص خلافت آنها استماع شود از اينجا است كه نص و اشاره در تعيين امام هر دو صحيح است و عرض أئمه بر فرشتگان كه خدا فرموده است دو معنى دارد .
1 - عرض اشخاص و هياكل آنها چنانچه در اخبار اخذ ميثاق در عالم زرد روايات ما وارد شده است .
2 - آنكه اوصاف و نژاد آنها را خداوند بفرشتگان نموده باشد چنانچه جمعى از مخالفان ما گويند و بهر دو وجه خداى عز و جل بوسيله ايمان بغيب فرشتگان را بعبادت خويش واداشته .

92