باب سوم ذكر ظهور نوح بعد از آن بنبوت ( 1 ) . . امام صادق جعفر بن محمد عليهما السلام فرمود چون خداى تبارك و تعالى نبوت نوح عليه السلام را را آشكار كرد و شيعه يقين بفرج نمودند گرفتارى سخت شد و شهر بزرك شد تا كار بيك سختى ناگوارى كشيد كه بر شيعه چرخيد و مخالفان به نوح هجوم كردند و او را بسختى زدند تا پاره اى اوقات سه روز بيهوش افتاده بود و خون از گوشش ميريخت تا بهوش آمد ، اين حادثه بعد از سيصد سال از بعثت او رخ داد كه آن حضرت در ميان اين مدت شب و روز آنها را دعوت ميكرد و ميگريختند ، پنهانى دعوت ميكرد اجابت نميكردند آشكارا دعوت مىكرد رو برميگردانيدند ، پس از سيصد سال در دل گرفت كه بآنها نفرين كند و پس از نماز بامداد براى نفرين نشسته بود كه يك دسته از آسمان هفتم بوى فرود آمدند و مركب از سه فرشته بودند ، بر او سلام كردند و عرضكردند اى پيغمبر خدا ما يك حاجت داريم فرمود چيست ؟ گفتند نفرين بر قوم خود را واپس انداز زيرا اين نخست سطوتى است كه خدا در زمين اظهار ميكند فرمود نفرين بر آنان را سيصد سال ديگر پس انداختم و بسوى آنها برگشت و همان كار دعوت را پيش گرفت و آنها هم همان كارها را كردند تا چون سيصد سال گذشت و از ايمان آنها نوميد شد در هنگام ظهر براى نفرين به آنها نشسته بود كه يك دسته از آسمان ششم بر او فرود آمدند و سه فرشته بودند بر او سلام كردند و گفتند ما يك دسته از آسمان ششم هستيم بامداد بيرون شديم و نيمه روز نزد تو آمديم سپس از او همان درخواست نمايندگان آسمان هفتم را نمودند و آنها را بهمان پاسخ آنان پاسخ داد و بسوى قوم برگشت و بدعوت آنها ادامه داد

234