بمعروف و نهى از منكر و جهاد داناترى يا امير المؤمنين بناچار گويد امير المؤمنين ( ع ) بايد گفت چرا امير المؤمنين با آنها جهاد نكرد هر عذرى بياوريد بايد مانند آن را از اماميه بپذيرد ، زيرا همه مردم ميدانند امروزه باطل قويتر است از روز سقيفه و ياوران شيطان بيشتر جهاد و ذكر آن را برخ ما نكش زيرا خدا آن را با شرائطى واجب كرده كه اگر تو بدانى سخنت كوتاه و كتابت مختصر خواهد شد و نسأل الله التوفيق سؤال ديگر ( 1 ) بايد بصاحب كتاب گفت شما حسن بن على ( ع ) را در سازش با معاويه درست كار مىدانيد يا خطا كار اگر گويند درستكار مىدانيم گوئيم چطور با آنكه آن حضرت از جهاد و امر بمعروف و نهى از منكر كناره گرفت بوجهى كه شما منظور داريد اگر گويند درستكارش دانيم براى با آنكه مردم او را واگذاشتند و از آنها بر جان خود مطمئن نبود و پيروان درست فهم و معتقدى باندازه اى نبودند كه بتواند با آنها در برابر معاويه ايستادگى كند اگر بفهمند و اين جواب را بدهند به آنها بايد گفت در صورتى كه امام حسن با وجود لشكر پدرش و اعلام امامتش بر فراز منابر و اينكه شمشير كشيد و با لشكرى بميدان جهاد با دشمن خدا و خود رفت براى اين پيش آمدها معذور از ادامه جهاد باشد چرا جعفر بن محمد عليه السلام را در ترك جهاد معذور ندانيد با اينكه دشمنان معاصر وى چند برابر قشون معاويه بود و شيعيان يك مشت مردم جنگ نديده و اهل انزوا بودند و نه جنگ ديده و نه پيكارى و اگر عذر او را بپذيرند انصاف داده‌اند و اگر نه سؤال از فرق مىشود و فرقى در ميان نيست بعلاوه اگر قياس و سنجش زيديه نسبت بمجاهد و قاعد درست باشد بايد زيد بن على اضل از حسن بن على ( ع ) باشد براى آنكه حسن ( ع ) سازش

225