جعفر گفتيم چون داستان هر دو يكى است و هر دو پيش از پدر و مرده‌اند و محال است كه زنده مرده اى را جانشين خود كند و بامامت وى وصيت نمايد فساد آن ظاهرتر از آنست كه نياز بطول كلام داشته باشد .
فرق ميان كسانى كه بامامت جعفر بن على قائلند اينست كه 1 - قائلين بامامت او اختلاف دارند و ضد يك ديگر گويند زيرا بعضى از او حكايت كنند كه گفته است من بعد از برادرم محمد امامم بعضى حكايت كرده‌اند كه گفته من بعد از برادرم حسن امامم و بعضى گويند گفته است من بعد از پدرم على بن محمد امامم و چنانچه مىبينى اين اخبار همديگر را تكذيب كنند ولى خبر ما در باره امامت ابى محمد حسن بن على متواتر است و بىاختلاف و اين فرق روشنى است .
2 - بما آشكار شده كه جعفر باحكام خداى عز و جل نادان بوده و او خودش آمده از مادر امام حسن ارث برادر خواسته با اينكه پدرانش همه گفته‌اند برادر با وجود مادر ارث نمىبرد جعفر كه اين قدر مسأله نداند و جهل خود را ظاهر سازد چگونه امام باشد ما بظاهر مأموريم بيشتر دليل بياوريم كه جعفر امام نبود و همين قدر كافى است و اما اينكه گفته اين قوم براى حسن پسرى مدعى شدند اين قوم مدعى آن نشدند مگر بعد از آنكه گذشتگان آنها حال او را ، غيبت او را و صورت كار او را و اختلاف مردم را در باره او در پيشامدى كه مىشود نقل كردند اين كتب اماميه است هر كسى خواهد مطالعه كند اما اينكه گفته همه اين فرق اماميه كشمكش دارند و يك ديگر را تكفير كنند راست گفته همه فرق مسلمين چنيناند و همديگر را تكفير كنند چه بايد كرد هر چه خواهد بگويد هر گونه خواهد طعنه زند براهمه سخن او بچسبند و با اصل اسلام اعتراض كنند و طعن زنند ، هر كس از طرف

202