امامت او پيش ما بنقل امثال آنان ثابت شده .
2 - ممكن است معجزه اى كند كه خود را معرفى كند و اين جواب دوم مورد اعتماد است و طرف را قانع ميكند و اگر چه اولى هم درست است معتزله اعتراض كنند كه پس چرا على بن ابى طالب در روز شورى معجزه نكرد و طرفهاى خود را مقهور نساخت ؟
من در جواب ميگويم پيغمبران و حجج الهى طبق دستور خداى عز و جل دليل و برهان مىآورند بوجهى كه خدا مصلحت خلق را مىداند و در صورتى كه بگفته پيغمبر حجت بر اهل شورى ثابت شده بود و او را بامامت نصب كرده بود از اظهار معجزه بىنياز بود مگر آنكه كسى گويد اقامه معجزات در آن موقع اصلح بود ما هم ميگوئيم چه دليلى دارد ؟ ممكن است طرف بگويد اقامه معجزه مصلحت نداشت و بسا بود اگر خداى عز و جل در آن موقع معجزه اى بدست او ظاهر ميكرد بيشتر كافر ميشدند و او را ساحر و شعبده باز ميخواندند با اين احتمال معلوم نيست اظهار معجزه اصلح بوده .
اگر معتزله گويند از كجا مىدانيد كه اظهار معجزه براى معرفى پسر حسن بن على عليه السلام اصلح است مىگوئيم ما نمىدانيم كه حتما بايد در ان حال اظهار معجزه شود ميگوئيم جائز است مگر آنكه دليلى جز آن نباشد پس براى اثبات حجت لازمست و واجب و هر چه واجب شد صلاح است نه فساد ما مىدانيم پيغمبران هم گاه و گاه اظهار معجزه كردند نه هر روز و هر ساعت و هر آن و براى هر كس كه دليل از آنها بر صحت اسلام مىخواست بلكه يك وقتى اظهار معجزه ميكردند كه خدا مصلحت ميدانست ، خداى عز و جل از مشركين حكايت كرده ( در سوره اسراء ) كه آنها از پيغمبر درخواست كردند

150