بوده و اين خود هم بضرورت و هم باقرار شما ثابت است آرى اگر پدرش حق امامت نداشت سخن شما بجائى ميرسيد ولى اين موضوع را ابطال كرديم هيهات كه سخن حق نيرو فزايد و باطل را هر چه آرايش كنند سستتر آيد دليل بر صحت امامت پدرش اينست كه ما و شما اتفاق داريم كه بايد مردى از فرزندان ابى الحسن ( امام دهم ) بجاى او امام باشد كه حجت خدا بر خلق تمام شود و عذر خلق در مخالفت حق برطرف گردد ، و اطاعت اين مرد بر همه مسلمانان از دور و نزديك و حاضر و غائب لازم باشد و بيشتر ما مردم متعهد امامت او هستيم با اينكه او را نديديم ، اول بايد ببينيم از چه راه امامت ابى الحسن بر ما ثابت شده سپس ملاحظه كنيم آن دو مرديكه جز آنها بجاى ابى الحسن نمانده كدامشان شايسته است حجت و امام باشند و محتاج بطول كلام نيست بايد اول بدانيم كه از چه راه حجت رسولان و امامان بر كسانى كه دورند و از حضورشان محروم ثابت مىشود البته راهى ندارد جز اخبار قطعى كه ناقلان آنها متهم به تبانى و توافق بر جعل و كذب نباشند با اين ملاحظه از وضعيت بررسى كرديم و معلوم شد بعد از امام دهم دو دسته مختلف وجود دارد يك دسته معتقدند كه امام گذشته تصريح بامامت حسن عليه السلام نموده و شخص او را بخلافت خود معرفى كرده و روايت وصيت آنان بعلاوه از آنكه پسر ارشد را معرفى ميكند ادله اى هم دارد و علماء و دانشمندان آن را ثبت كرده‌اند و پذيرفته‌اند و دسته ديگر وصيت را بنام جعفر برادر كوچكتر امام حسن نقل كرده‌اند و جز اين چيزى ندارد ما ملاحظه كرديم كه ناقلين اخبار وصيت جعفر جماعتى اندكى هستند و ممكن است با هم ساخته باشند و ملاقات و مكاتبه كرده باشند و تبانى بر دروغ نموده باشند و نقل آنها موجب شبهه است و حجت نيست و امامت امامان باخبار مشكوك ثابت نميشود ولى چون باخبار و دسته ديگر مراجعه كرديم ديديم جمعيتهاى بسيارى هستند در سرزمينهاى دور و اقطار مختلف

140