با دست خود بامام اشاره كرد او را معرفى كرد و گفت همين آقا است . و اگر امام زمان بطور خصوصى با شيعيان خود هم تماس گيرد در مجالس آنها منتشر شود و بناچار نشانى شخص و نسب و مكانش بگوش مخالفان رسد در اين صورت نه بوى رحم كنند و نه بشيعيان وى مهلت دهند چنانچه فرعون بحساب اينكه شنيده بود موسى پيغمبر ناجى بنى اسرائيل است و هلاكت فرعون و كشورش بدست او است و از آنها بوجود مىآيد بيرحمانه مشغول كشتار فرزندان بنى اسرائيل شد و پيش از او بمحض اينكه خبر زايش حضرت ابراهيم بگوش نمرود رسيد و فهميد كه هلاكت او و ويرانى كشورش بدست او است شروع بكشتار فرزندان رعايا و اهل كشورش كرد و هم چنان خليفه ناحق و سركش زمان وفات امام حسن بن على عليه السلام پدر صاحب الزمان در جستجوى فرزند او برآمد خانه او را تحت نظر گرفت و كنيزانش را زندانى كرد و انتظار حملى را كه در آنها گمان ميبرد كشيد و اگر منظورشان همان وضع زمان ابراهيم و موسى نبود اين كارها را نمىكردند آن حضرت اهل و فرزند خود را بجا گذاشت و مخالفين ميدانستند كه مذهب و دين او اينست كه با وجود فرزند يا يكى از ابوين هيچ كس جز زوج و زوجه از ارث نميبرد ، شخص عاقل جز اين را نپندارد و فهم نكند و مقتضاى تدبير و حكمت الهى هم در موضوع غيبت و ظهور در ميان بود و چون چنين سختگيرى در ميان بود امام بناچار غائب شد و شخص او پشت پرده رفت و نتوانستند محل او را بدانند ، سپس يكنفر از شيعيانش پارهء از وضعيت غيبت آن حضرت را منتشر ساخت چنانچه ما وصف نموديم و امام در حال استتار مورد توجه دشمنان گرديد و بازرسانى از طرف سركش آن عصر يا فتنه انگيزى از ميان عوام بتفحص پرداخت نسبت باستتار امام و اخبارى كه در باره او رسيده بود بازرسى نمود ولى شخصى كه باو اشاره شود و شبهه اى كه دست آويز او گردد نيافت در اينجا دشمن شكست خورد و فتنه خوابيد و عصبيت عقب كشيد و در اين

129