و آن امام هم قيام نميكند تا آشكارا از آسمان بنام خود و پدرش فرياد عمومى بلند شود و با اينكه اين تعليمات محرمانه بوده باندازه اى مورد سفارش شده كه بگوش دشمنان رسيده و مردم هم عادت دارند هر چه بشنوند و احساس كنند منتشر سازند ، اين موضوع در ميان شيعيان آل محمد منتشر بود بگوش دولتهاى مخالف و ديگران هم رسيده بود و آنها هم امامان شيعه را راستگو و دانشمند و فاضل مى - دانستند نظر بموقعيت عمومى آنها از شتاب در كشتارشان توقف ميكردند و از آزار آنها خوددارى مينمودند و حكمت و تدبير خدا هم موجب ظهور و نگهدارى آنها بود و بايست بهمين وضع هر كس بدان چه سزاوار است از هدايت و ضلالت برسد چنانچه خداى تعالى ( در سوره كهف آيه 17 ) فرمايد هر كه را خدا توفيق هدايت داد رهبرى شده و هر كس را بوادى ضلالت وانهاد تو هرگز پيشوا و رهبرى براى او نخواهى يافت و خداى عز و جل ( در سوره مائده آيه 68 ) فرمايد بيفزايد محققا بسيارى از آنان را آنچه بتو از پروردگارت نازل شده سركشى و كفر اندوه مخور بر مردم كافر ولى در اين زمان اخبار نص و اشاره باحوال صاحب الزمان بگوش همه مردم رسيده و همه مطلع شده‌اند كه صاحب الزمان با شمشير ظهور كند ، مردم هم عادت دارند هر چه بشنوند و ببينند و مشاهده كنند منتشر سازند ، اگر صاحب الزمان در عيان باشد و با شيعيان خود تماس گيرد ميان مردم شيعه شهرت يابد و بگوش دشمنان برسد بلكه جاسوسان مخفى بوجود او پى برند و بسا دوستان هنگام جدال با مخالفان تحت تأثير احساسات خود او را معرفى كنند و محل او را نشان دهند ، چنانچه هشام بن حكم موقع مناظره با شخص شامى در حضور امام صادق عليه السّلام تحت اين تأثير قرار گرفت و او را معرفى كرد ، در گرم مناظره شخص شامى بهشام گفت امامى كه باو اشاره ميكنى اين القاب و صفات را براى معتقدى كجا وجود خارجى دارد ؟ هشام بيخودانه

128