رواياتى در بارهء خضر عليه السّلام [1] 1 - عبد الله بن سليمان گويد : در بعضى از كتابهاى آسمانى خوانده‌ام كه ذو القرنين بندهء صالحى بود كه خداى تعالى او را حجّتى بر عبادش قرار داد ، امّا او پيامبر نبود ، خداوند او را در زمين قدرت داد و از هر چيزى بدو سببى داد ، براى او چشمهء آب حيات را وصف كردند و گفتند هر كه از آن بنوشد نمىميرد تا آنكه صيحهء آسمانى را بشنود ، و او در جستجوى آب حيات بيرون رفت تا آنكه به جايى رسيد كه در آن سيصد و شصت چشمه بود و خضر در پيشاپيش ياران او بود و از همهء مردم نزد او محبوبتر بود و به او يك شور ماهى داد و به هر يك از ياران او نيز يك شور ماهى داد و به آنها گفت هر يك شور ماهى خود را در يكى از آن چشمه‌ها بشوئيد و خضر عليه السّلام بر سر يكى از آن چشمه‌ها رفت و چون ماهى خود را در آن چشمه فرو برد ، زنده شد و شتابان حركت كرد و چون خضر چنان ديد دانست كه به آب حيات دست يافته است جامهء خود را فرو

[1] - ذكر المصنف هذا الفصل و الذى بعده استطرادا بين باب اخبار ابى محمّد العسكرى عليه السّلام .

83