الزام كند و آنچه رسولان از جانب خدا آورده‌اند به مردم برساند و بندگان را به امورى كه از آن غفلت كرده‌اند آگاه كند و آنچه را ندانند به آنها بياموزد ، زيرا خداى تعالى مردم را رها نكند و آنها را از ياد نبرد و در حالت شبهه فرو نگذارد و در وظايفى كه آنها را واجب ساخته است سرگردان نكند و نبوّت و رسالت از جانب خداى تعالى سنّت است امّا امامت فريضه است و ممكن است كه سنّت منقطع گردد و ترك آن در حالاتى رواست امّا فرائض زايل نمىشود و پس از محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم منقطع نمىگردد و اكمل و اعظم فرائض به لحاظ خطير بودن همان امامت است كه به واسطهء آن فرائض و سنن بجا آورده مىشود و كمال دين و تمام نعمت تحقّق مىيابد . و چون پس از محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم پيامبرى نيست ، ائمّه از آل محمّدند كه بندگان را به راه ديانت وادارند و به راه نجات الزام كنند و از موارد هلاكت پرهيز دهند و فرايض خداى تعالى را كه از فهمشان برتر است تبيين كنند و با كتاب خداى تعالى آنها را به رشد و كمال سوق دهند . آرى دين به وجود ايشان محفوظ مىماند و شبهه بر آن عارض نمىگردد و فرائض خداى تعالى به واسطهء آنها به خلايق مىرسد و باطلى در آنها راه نمىيابد و احكام خدا جارى مىگردد و

569