مذكَّرى بود كه علوم و وصاياى او را حافظ باشد و چون خداى تعالى سلسلهء رسولان را به وجود محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم ختم فرمود : روا نگرديد كه زمين از وجود وصىّ هادى مذكَّر خالى بماند كه به امر او قيام كند و ودايع او را به مردم برساند و حافظ دين خداى تعالى باشد و خداوند آن را سبب امامت پيوسته و منظوم و متّصل قرار داده است تا آن هنگام كه امر خداى تعالى متّصل است ، زيرا روا نبود كه آثار انبياء و رسولان مندرس گردد و أعلام محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم و دين و آئين و فرايض و سنن و احكامش از بين برود و يا آنكه نسخ شود و يا آثار و شرايع رسولى ديگر بر آن خط بطلان بكشد زيرا پس از او نبىّ و رسولى نخواهد بود .
و امام ، رسول و نبىّ نيست و به شريعت و آئينى جز شريعت و آئين محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم دعوت نمىكند و روا نيست كه بين يك امام و امامى ديگر فترت باشد زيرا فترات بين رسولان جايز است و نه امامان و از اين روست كه وجود امامى كه حجّت خدا باشد در هر زمانى واجب است .
و همچنين واجب است كه بين يك رسول و رسولى ديگر - گرچه بين آنها فترتى باشد - امامى كه وصىّ پيامبر است موجود باشد تا خلايق را به حجّت الهى

568